بررسی رابطه نرخ ارز و تورم در ایران

در دنیای امروز که کشورها ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر از لحاظ اقتصادی دارند، عوامل تأثیرگذار بر وضعیت بین الملل یک کشور همواره مورد توجه اقتصاددانان بوده است.این ارتباط می تواند سبب رشد اقتصادی و پیشرفت کشور شود و یا حتی میتواند سبب انزوا و رکود اقتصادی گردد. هر چه مقبولیت یک کشور از لحاظ اقتصادی در میان سایر کشورها بیشتر باشد این رشد بیشتر خواهد بود.این مقبولیت سبب افزایش قیمت پول یک کشور میشود به عبارت دیگر سبب کاهش نرخ ارز می شود و بالعکس عدم مقبولیت سبب افزایش نرخ ارز میشود. افزایش نرخ ارز از یک طرف هم میتواند سبب پویایی اقتصادی شود و هم سبب رکود اقتصادی. نرخ ارز یکی از عوامل تأثیرگذار هم در داخل و هم در خارج از کشور به عنوان یکی از مهمترین این عوامل محسوب می شود. نوسانات نرخ ارز سبب اثرگذاری بر عوامل کلان یک کشور از جمله نرخ تورم می شود. لذا بررسی رابطه نرخ ارز و تورم چندی است که مورد توجه عمده اقتصاددانان قرار گرفته است. منحنی فیلیپس برای اولین بار توسط فیلیپس در سال 1957 با بیان رابطه بین تغییرات دستمزد و بیکاری در انگلستان مطرح گردید. اما پس از مدتی این منحنی فیلیپس به صورت رابطه میان تورم و بیکاری مطرح گردید.تغییرات این منحنی در طول این مدت به گونه ای بوده است که امروزه این منحنی به بیان رابطه بین متغیرهای حقیقی اقتصاد از جمله تورم ونرخ ارز می پردازد.این رابطه می تواند مسئولین اقتصادی را در اداره اقتصاد تحت فشار قرار دهد چراکه به منظور افزایش اشتغال کشور بایستی متحمل تورم گردد و بالعکس کاهش تورم با افزایش بیکاری همراه می باشد. در تحقیق جاری با استفاده از منحنی فیلیپس به بررسی این مهم برای اقتصاد ایران طی دوره 1390-1359 پرداخته می شود. فرض می شود که رابطه بین تورم و نرخ ارز هم در سطح و هم انحراف آن از مقدار بلندمدت مثبت می باشد. در این تحقیق از دو مدل برای بررسی این رابطه استفاده می شود. اول با استفاده از روش هم انباشتگی و ols پویا به بررسی این مهم پرداخته می شود. در روش دوم با استفاده از فیلتر هودریک پرسکات و روش ols این بررسی انجام می گیرد. نتایج حاکی از اثبات فروض مبنی بر وجود رابطه مثبت بین تورم و نرخ ارز هم در سطح و هم انحراف آن از مقدار بلندمدت آن می باشد. با توجه به نتایج پیشنهاد می گردد که دولت از قیمت گذاری بیش از حد و یا کمتر از حد نرخ ارز پرهیز کند.